شهید محمدحسین زمردیان – هر هفته با یک شهید 28

* هزینه مطلب : 5 صلوات برای شادی شهداء (فراموش نشود)*

آنچه جان عاشقان از دست زلفت می کشد ****کس ندیدست در جهان جز کشتگان کربلا

شهید محمد حسین زمردیان در سال 1346 در خانواده ای متدین و مذهبی پا به عرصه گیتی نهاد و از اوان کودکی با علاقه وافر به مکتب پرافتخار اسلام رشد یافته و در دامان مادرش بسیاری از دستورات دینش را آموخت و پدر و مادر او در جهت تربیت صحیح و رشد اسلامی او بسیار کوشش نمودند.

شهید محمد حسین دوره ابتدایی را در مدرسه علوی به پایان رساند و سپس در مدرسه پیام و امام به تحصیل خود ادامه داد و ایشان در زمان انقلاب در سال 57 در حالیکه 11 سال بیش نداشت در پخش اعلامیه نوار و شعار نویسی و نیز تظاهرات فعالانه شرکت میکرد و در این راه نیز عاشقانه میکوشید و احساس خستگی نمیکرد ایشان هنگام بازگشت حضرت امام به وطن بسیارکوشا و بی باک بود. پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی همانند این اقیانوس انسانهای مسلمان در حفظ دستآوردهای انقلاب کوشش میکرد و از آن جمله در بسیج مسجد فعالانه شرکت داشت و شبهای بسیاری را تا صبح به پاسداری مشغول بود در برخورد با منافقین و لیبرالهای از خدا بیخبر و تمامی دشمنان انقلاب اسلامی با شرکت در تظاهرات و افشاگری بسیار کوشا بود.

هنگامی که جنگ تجاوزکارانه صدام کافر علیه ایران آغاز شد همیشه در التهاب بود و آرزوی شرکت در جنگ و جهاد در راه خدا را بسیار داشت با اینکه سن کمی داشت اما مرتب از پدر و مادر خود میخواست تا اجازه بدهند او نیز همچون رزمندگان دلیر اسلام به جبهه رفته و برای خدا و به خاطر دفاع از مملکت اسلامی با کافران بجنگد.

پدر و مادرش در جواب به او میگفتند که در بسیج محل خدمت کند و در سنگر مدرسه به تحصیل خود ادامه دهد او وجود خود را در جبهه بیشتر مثمر ثمر میدید و میگفت اگر جبهه رها شود دیگر سنگر مدرسه ای نخواهند ماند. بالاخره با کوشش زیاد و کسب رضایت پدر و مادر و نیز فراهم کردن مقدمات سفر در تابستان سال 61 به جبهه رفت و در مدت تعطیلات مدرسه در پشت جبهه به خدمت مشغول شد اما پس از پایان تابستان و باز شدن مدارس به تهران بازگشت ولی قلبش در جبهه بود و فکر او لحظه ای از جبهه جدا نبود او همانند بسیاری از سربازان شجاع اسلام نفخه الهی درش دمیدن شده بود و سراپای وجودش را عشق به خدا و وصال به محبوب فراگرفته بود محمد حسین دیگر یک انسان نبود او به سان یک فرشته در آسمانها سیر میکرد و این دنیا در نظرش بی ارزش شده بود اخلاق شرفتارش کلامش همه بوی شهادت میداد و بالاخره در زمستان سال 61 دوباره به جبهه رفت ابتدا در غرب بود و پس به جنوب رفت و در عملیات مقدماتی والفجر شرکت کرد و در روز 18 بهمن ماه سال 61 عاشقانه دعوت حق را لبیک گفت و به روی بال ملائک به سوی خدای کریم شتافت و روانش شاد و راهش پررهرو باد.